20110729

00:01 -

Gece yarısından sonra ayakta olmak iyi, her anın sana ait olduğunu hissederek yaşıyorsun falan da.

Kötü, aklındakileri dökecek birini istersen ulaşman zor oluyor o saatlerde.

Hatta bundan sonra günün şarkısı falan mı yapsam? Yaparsam da şununla başlasam.

Bir insanın beni ne kadar tanıdığını ölçmek (genelde pek ölçmem gerçi de) için kullandığım kriterlerden biridir o insanın bu şarkıya -artık biraz zor olsa da- denk geldiğimde şarkıyı hiç çekinmeden söyleyebilecek olduğumu biliyor/bilmiyor oluşu.

Hah, şarkıyı unutmayalım. Akustiği falan daha güzel gerçi de. ("I do love one-hit stars" demiştim galiba)

Hiç yorum yok: