Bahsettiğim kadın tipi de, işte, varoştan hallice, mahalle delikanlılarının başka kimse bulamadıkları için yazdığı kadın. Hani fotoğrafı güzel görünür de , kendisini hiç görmemiş olsanız bile anlarsınız aslında o kadar güzel olmadığını. Güzel olmamaya ek olarak bir de varoş olmaktan son anda yırttığını. Vardır o fotoğrafta bir eğretilik, tüm çabalara rağmen. Üstelik vitrindeki o fotoğrafı da yatmadan önce yüz photoshop darbesinden geçirilmiş olur fotoğrafçı tarafından.
Ama yine de fotoğrafı o vitrinde durduğu sürece o sokaktan gururla geçiyor, mahallesinde kasılarak yürüyordur kızımız/kadınımız eminim. Fotoğrafı ordan inip de halefininki gelince gidip fotoğrafçıya sitem edeni bile vardır bence. Tadını çıkarır o mikro şöhretin.
Çok şükür bu tip bir insan tanımadım da, bu aralar sağda solda extreme havalı bazı kadınları gördükçe aklıma geliyor, "Mahalle fotoğrafçısına poz veren kadın tipli insan" tabiri.
Kadını/erkeği küçümsemiyorum burda yanlış anlaşılmasın. Benim fotoğrafım sadece bebekken fotoğrafçı vitrinini süslemiş, belki de o yüzden bir eziklik hissediyorumdur.
2 yorum:
şu kızımız / kadınımız ayrımı kalbimi kırdı.
ayrım değil aslında o, kızımız cümleye daha güzel oturuyordu ama ben kadın kelimesini de kullanmak istedim.
Yorum Gönder