Paspal

Bazen saçmalıp boklar yediğim, hatta kendimi komik durumlara soktuğum oluyor. Yaptıklarımı farkettiğimde önce bir kızıyorum kendime, sonra da boşver diyorum, herkesin zaman zaman yaşayabileceği şeyler bunlar. O yüzden bir bok yediysem arkasında dururum genelde. Temizlemeye çalışmam.

Saçmalamış, boklar yemiş olmak sorun değil de, ister yoldan geçen adam olsun, ister en yakınımdaki insan olsun, saçmaladığıma tanıklık edenlere neden saçmaladığımı ifade edemediğim zamanlar üzerime bir ağırlık yüklüyor bu durum. Çünkü sebebini anlatamadığında o saçma halinle kalırsın tanıkların aklında; normalde ne kadar tutarlı, ne kadar aklı başında biri olursan ol.

Şey gibi bu, giyimine kuşamına hep çok özen gösterirsin ama hayatında bir kez evde giydiklerinle markete gider, orda hayatında gördüğün en güzel insanla karşılaşırsın ya. Orda göz göze geldiğinizde bitmiştir herşey. İstersen bir moda ikonu ol, paspalın birisindir sen onun gözünde dizleri çıkmış pijama altınla, yakası esnemiş tişörtünle. Anlatamazsın aslında ne kadar bakımlı olduğunu. Bilirsin, bir daha karşılaşsanız bile onun aklında o paspal halin kalacaktır hep. O yüzden karşılaşmamayı dilersin. Olur da karşılaşırsan kaçacak yer ararsın.

Aslına bakarsan büyük bir lükstür yediğin bokların, neden komik duruma düştüğünün sebebini anlatabilmek. Çok nadiren sahip olabileceğin bir lüks. Çünkü umrunda olmaz kimsenin, "yerken bana mı sordun" der, sana açıklama şansı vermez karşındaki haklı olarak. Sen açıklamayı denesen ters teper.

Durumun böyle olduğunu çok iyi bildiğim halde bu lükse sahip olabilmek istiyorum bazen. Yine paspal olarak hatırlanacağımı bilsem de içimi dökebilmek istiyorum. Çünkü ben de insanım. Paspal bile olsam, sanırım iyi bir insanım.

Çünkü çok ağır geliyor bazen içimi dökememek, yediğim bokun sebebini açıklayamamak. Ve samimi olarak söylüyorum, bu ağırlığı taşımakta sahiden zorlanıyorum bazen.

Bu post da son saçmalayışım olacak umarım. Sonra kaçacağım ben de tanıklardan tek tek.