Bilmez Ki

Bilmez ki ben onu ne kadar severim.

Bilmez ki onun gözünde ne kadar yaramaz görünsem de her sabah ondan önce uyanıp o uyanana kadar onu izler, akşam eve dönüş saati yaklaştığında kapının arkasında onun yolunu gözlerim.

Bilmez ki masada duran selpağı parçalamam, ortada unutulan kül tablasındaki izmaritleri dışarı çıkarıp onlarla oynamam hep yalnızlığımdandır.

Bilmez ki her fırsatta bir yerlerini ısırmam hırsımdan değil, kaşınan dişlerimdendir. Belki de değildir, alışkanlıktandır. Bunu ben de bilmem ki.

Bilmez ki bana aldığı afilli yatakta yatmamamın sebebi, onun yatağında onunla uyumaktan daha çok keyif alıyor olmamdır.

Bilmez ki ben onu ne kadar severim.


Nasıl sevmem ki.


Olmazdı ki sıcak bir yuvam, o beni yolda bulduğunda evine kabul etmeseydi.

Böyle sağlıklı olmazdım ki, ben yemek yiyemiyorken elinde biberonla peşimden koşturmasaydı.

Güzel bir ismim olmazdı, sevgilisi onun için düşünüp bana en yakışanı bulmasaydı.


Bilmez ki, benim tek arkadaşımdır o.