Kıskançlık

Takip ettiğim bloglara eklenen yeni postları okurken postun yazılma zamanı gece yarısından çok sonra, sabaha karşı falansa o blog sahibini kıskanıyorum benim mecburen uykuda olduğum zamanlar kendisi uyanık olma lüksüne sahip olduğu için.

Gece yarısından sonra uyanık kalıp oturmayı çok severim.
Kalabalığı, karmaşayı da severim aslında. Işığı, aydınlığı severim.

Ama neden bilmiyorum, sanırım daha bi bana ait gibi geliyor gece yarısından sabaha kadar geçirdiğim saatler.

İstisna mekanları saymazsak etrafta pek kimse olmaz. Kuş sesi, rüzgar sesi gibi doğaya ait sesler baskın olur sabah duyduğun motorlu taşıt ve insan seslerinin aksine.
O süreyi kendinden başka pek kimseyle paylaş(a)mazsın.

Sanırım o yüzden.