Ailemle yaşadığım 18 yıl boyunca "köpek" diye inlememe rağmen muhabbet kuşu ve balık dışında bir ev hayvanı beslenememişti bizim evde. (Civciv ve tavşan besleme girişimlerimi saymıyorum)
Gerçi annemin sempatisi vardır ev hayvanlarına karşı. Ananemin papağanına papağanın yıllar önce bacağımı ısırmış olmasına rağmen sempatiyle yaklaşırdı hep.
Babam da hayvan sever, tatil falan dinlemez gider işyerinin bekçi köpeklerini eliyle besler. Ama evde gezinen bir hayvana karşıydı hep.
2 gün önce elinde şu kediyle çıkmış gelmiş. Çok cins bir kedi olduğunu iddia ediyor, ama benim fotoğraflardan anladığım kadarıyla bildiğin tekir. (O da bir cins tabi). Kendisine söyleyemedim tabi hevesi kırılmasın diye.
Şimdi annem günde üç kez arayıp kedinin ne kadar hareketli olduğunu, kediyi teyzemlere gezmeye götürdüğünü falan anlatıyor, babam fotoğraf çekip gönderiyor falan.
Zaten annemin ağzından şu cümle düşmüyor: Tam senlik, bir sürü fotoğrafını çekersin.
Bir de isim bulmak lazım şimdi bu şirine.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder