Yalnız kalmaktan da zevk alan, hatta yalnız geçirilen zamanların da bir ihtiyaç olduğunu düşünüp haftanın bir kaç saatini yalnız geçiremeyince sinirleri tepesine çıkan biri olarak yalnız yaparken kendimi buruk hissettiğim iki eylem var sanırım.
İlki dışarda yemek yemek. On dakika sürecek olsa bile dört kişilik bir masada oturup yemek yemek hoşuma gitmez hiç.
İkincisi de sinemaya gitmek. Yalnız sinemaya gitmek bir çok insanın sevdiği bir şey olsa da, bana kendimi yalnız hissettirir nedense. Film izlerken sadece bir kaç kelime konuşurum, o da yanımdaki bir yorum yaparsa ona cevap vermek için. Ama yine de yanımda biri olsun isterim.
Düşününce ikisi de toplum içinde yapılan, ve aynı ortamdaki insanların çoğunun yanlarında birileriyle yaptığı aktiviteler. Belki de o yüzden böyle hissettiriyor bana, manasızca.
skip to main |
skip to sidebar
"Kendi dunyamin stariyim" gibisinden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder