Karma

Geçtiğimiz haftasonu karma diye bir kavramın varolduğuna emin oldum sanırım. (Emin olup olmadığım konusunda hala emin değilim anlayabileceğiniz üzere).



Ikea'da alışveriş yaparken doldurduğunuz alışveriş arabasıyla kasalara yaklaştığınızda almayı unuttuğunuz bir şey olduğunu, o şeyin de mağazanın girişinde ve dolasıyla bir üst katta konumlandırıldığını farkettiğiniz an "Bu arabayla kim gidecek o kadar yolu. Nasıl olsa en başa döneceğiz, bu arabayı burda bırakalım başa döndüğümüzde yeni bir araba alıp önce unuttuğumuz eşyayı, sonra da yolumuzun üstündeki diğer eşyaları toplaya toplaya geliriz. Aldıklarımızı yerlerine geri götürecek görevlilere de ayıp olacak ama napalım, işleri bu" gibi şahane bir fikre kapılırsanız; o dahiyane fikrinizi uygulamaya kalkmayın sakın.

Yolun yarısında yeni -ve yarısı dolu- market arabanızın başından üç metre ilerdeki ıvır zıvıra bakmak için beş dakikacık ayrıldığınızda biri gelip emek emek doldurduğunuz market arabanızı çalacaktır çünkü. Ve haliyle döndüğünüzde yerinde bulamazsınız o arabayı.

Sonra ne olur? Tekrar başa döner, üçüncü kez market arabası alır ve aynı şeyleri üçüncü kez doldurursunuz içine.

Çıkarken yediğiniz sosisli sandvicin hardalını üzerinize dökmeniz, "aa döküldü" diye bakarken tekrar dökmeniz de olayla ilişkilendirilebilir karmanın bir bonusu olarak.

Hardal olayının stresiyle de çocukluğunuza dönersiniz bir nevi, akşam waffle yemeye çabalarken ağzınız yüzünüz çikolata olur. Yediğinizden de bir şey anlayamazsınız.

Ertesi gün bile, "t-shirt" lafı geçtiğinde "Ah, kahve mi döktüm acaba" diye telaşlanırsınız ki o andan sonra kelebek etkisi denen kavramın varlığından da emin olursunuz.



O kadar şeyden sonra, haliyle 28 yaşındaki adam karizmanız kısmen de olsa zarar görür.


Neyse ki karşınızdaki insan bilir bazen şaşkınlığın da insanın doğasında olduğunu, güler geçersiniz beraberce.


Hem karma diye bir şey vardır, karşınızdakine değer verdiğinizde o da size değer verir.