Ankara

İstanbul, izmir ya da deniz kıyısında olan herhangi bir ilde doğup büyüyen insanların -istisnalar hariç, ki o istisnaların hepsiyle çok iyi anlaşacağıma inanırım- sevmediği şehir.

Benimse, zaten deniz kıyısında olmayan bir ilde doğup büyümüş bir insan olarak, hayatımda apayrı bir yeri olan il.

İlkokuldan beri süren dostluklarımı bir kenarda tutarsak, ilk kez dostlar edindiğim il.

Üniversiteyi aileden uzak okursanız, ister istemez başınızın çaresine bakmayı öğrenirsiniz. Evinizin elektrik faturasını yatırmayı unutmamak bile bi sorumluluktur çünkü bana göre. Yeri gelir ev taşırsınız tek başınıza, yeri gelir evinize gelen arkadaşlarınızın dağıttığı odaları toplarsınız ertesi gün.

Mezun olunca askerliğe gelir sıra, bi bakmışsınız o da Ankara'da yapılacak. Sevinirsiniz önce, yıllardır yaşadığınız il diye. Güzel bir şey olduğunu düşünürsünüz Ankara'da askerlik yapmanın, ta ki kendinizi bir ay önce içinde rahatça gezebildiğiniz şehrin ışıklarını gecenin onunda uzaktan izlerken, o ışıklara 5 ay boyunca hiç yaklaşamayacağınızın bilincindeyken bulduğunuz an. Beş ay kısa di mi? Askerde hiç de kısa değil işte.

Askerdeyken, yatak numaranız 06 ise eğer, artık isteseniz de Ankara'dan çıkamayacağınızı düşünmemeniz için bir sebep kalmamıştır artık.


Çalışma hayatı başlar sonra, tabii ki Ankara'da. Devam eder bir süre.

Ve çalışmanın önüne koyduğu şartlar yüzünden ayrılırsınız Ankara'dan, şehrinizden.

İstanbul da çok güzeldir belki, ama hala yaşanmamış bir şeyler vardır Ankara'da.

siz farkında değilsinizdir.


Ankara'ya bok atan her insan sizin için sinir bozucu bir varlıktır sadece, memleket milliyetçisi olmamanıza, Ankara'nın da sizin memleketiniz olmamasına rağmen.

O kadar gariptir ki, "nerelisin" sorusuna cevap verirken önce Ankara gelir dilinizin ucuna. Sonra düzeltir söylersiniz doğup büyüdüğünüz ili.

Küçücüktür Ankara, siz de bilirsiniz. Beş tane mekana gidersiniz topu topu.

Ama hepsinin ayrıdır yeri sizin için. Hepsi hayatınızda bir dönüm noktasını temsil eder kendi çapında.

İstanbul'a ilk geldiğinizde çok farketmezsiniz Ankara'nın eksikliğini.

Zaman geçtikçe koyar içten içe.

Kabullenmek istemezsiniz önce, ama farkedersiniz ki Ankara sizin için bambaşka.

Arkadaşınızın gönderdiği şarkıda hissedersinzi bunu. Radyoda hava durumunu dinlerken Ankara'nın hava sıcaklığına dikkat ettiğinizi farkettiğiniz an anlarsınız.


Memur şehridir Ankara. Binaları gridir, soluktur, donuktur.

İnsanları soğuktur, eğer nasıl yaklaşağınızı bilmiyorsanız. Bilirseniz, gözünüze bakarak yüreğinizi okuyan insanlara raslayabilirsiniz, yeterince şanslıysanız.


Siz Ankara'ya nasıl davranıyorsanız o da size öyle davranır.

Bok atmazsanız eğer, hayatı orda bulursunuz. Düzeni de karmaşayı da.

Dostluğu da, aşkı da.

Ankara'da gerçekten yaşamamışsanız eğer, Ankara'yı anlayamazsınız.