Şeker Atmış Mıydın?

Çayla aramın olmamasının -annemin rivayetine göre ben durumu zar zor kavrayabilecek kadar küçükken meydana gelen Çernobil Faciası'ndan sonra- en büyük sebebi insanların üzerine çay döktüklerinde karşılaştıkları o iğrenç soru bence:

-Şeker atmış mıydın?


Arkadaşım, ülke sınırlarında çay içenler arasında çayı şekersiz içen insan oranının ignore edilebilecek kadar küçük olduğu gerçeğinden yola çıkarsak; "biz çaya şeker atan bir milletiz" genellemesini yapabilirim rahatlıkla. İstatistik bilgim buna izin veriyor.

Aslında soruyu soran da gayet iyi biliyor çaya şeker attığını.

Ama "ulan az önce karşında ince belliye şekeri doldurup çayı şıngırdata şıngırdata karıştırırken karşımda değil miydin? Hadi gözlerin görmüyor diyelim, kaşığı bardağa vurmak suretiyle beste yaptım resmen onu da mı duymadın?" diye de cevap veremiyorsun işte.

Onun niyeti başka. Bu soruyu soran insan garip bir haz duyar bence. "Evet atmıştım" cevabını almayı bekler içten içe. Cevap verene kadar geçen 2 saniyede cevap aldıktan sonra söyleyeceği "aa, leke çıkmaz o zaman. Vah vah, kazağın da yeniymiş" cümlesinin neresinde nasıl vurgu yapacağını kurgular.

En iyi savunma, olayın zaten farkında olup çay lekesine karşı yaşanan mağlubiyeti baştan kabul etmiş gibi davranmaktır bence bu durumda.

-Ayy çay döküldü. Şeker atmış mıydın?
-Evet bacım attım. Ben çayı 8 şekerli içiyorum. Cosla oxi action reklamında gözlerini pörtlete pörtlete konuşan temizlik sapığı kadın bile gelse kurtaramaz artık kazağımı. Kazağımı da Vakko'dan almıştım üstelik. Kaşmir. Bütün para boşa gitti. Mutlu musun?


Hah, şimdi de o hazzı al da göreyim bacım.


- Şeker atmış mıydın?
- Evet, senin çaya da arsenik damlattımdı 2 damlacık. Tırnak diplerin mavileşirse meraklanma, e mi?